Hayvancılık konusunda Dünya’da yapılan yoğun bilimsel araştırmaların temel amacı birim hayvan başına verimi artırmaya yöneliktir. Çünkü birim hayvan başına verim ne kadar artarsa verimin maliyeti de o kadar düşer ve işletme bundan azami karı sağlar. Tabii işin bir de sayıları hızla çoğalan insanların hayvansal proteinle beslenme boyutu vardır. Bilim adamları birim hayvan başına verimi arttırmak daha doğrusu hayvanları ıslah etmek ve ıslahın daha kısa sürede gerçekleşmesini sağlamak amacıyla biyoteknolojik yöntemler adını verdiğimiz teknikler geliştirmişlerdir. Aslında Dünyadaki ilk biyoteknolojik yöntem sun’i tohumlamadır. Bilindiği gibi sun’i tohumlama sayesinde üstün verimli bir boğadan çok sayıda üstün verimli yavru almak mümkün olmaktadır. Hayvancılığı gelişmiş ülkelerde sun’i tohumlamanın uygulanma oranı neredeyse %100 lere ulaşmaktadır. Türkiye’de bu oran çeşitli nedenlere bağlı olarak çok daha düşüktür. Son 50 yıl içerisinde geliştirilen Embriyo Transferi tekniğinde ise üstün dişi hayvanlardan daha çok yavru almak mümkündür. Ancak bu teknik sun’i tohumlamaya nazaran biraz daha karmaşık ve pahalı olması nedeniyle Dünya’da çok fazla bir yaygınlaşma şansı bulamamıştır. Türkiye’de ise söz etmeye değer bir embriyo transferi uygulaması mevcut değildir.
Embriyo transferi tekniğinde canlı materyal olarak bir üstün verimli inek bir de normal inek kullanılır. Üstün verimli inek ya da verici inek üreme sağlığı yerinde olan embriyosunu alacağımız inektir. Normal ya da taşıyıcı inek ise verimi üstün olmasa da üreme sağlığı yerinde, verici inekten alınan embriyoya annelik yapacak olan inektir. Taşıyıcı ineğin rahminde yavrunun oluşmasını sağlamak ve onu doğurmak dışında başkaca bir işlevi yoktur. Doğacak yavru tamamen verici ineğin kalıtsal yapısını taşır, taşıyıcı anneden hiçbir genetik katkı almaz. Üreme sağlığı yerinde bir verici inek normal olarak bir kızgınlıkta dölleme kanalına bir tek yumurta atar ve inek tohumlandığında ya da çiftleştiğinde bu bir tek yumurta sperm tarafından döllenir ve döllenmiş yumurta yedi günlük bir hücre çoğalması evresinden sonra rahime tutunarak gebelik başlar. Embriyo transferinde amaçlanan şey bir kızgınlıkta bir tek yumurta veren üstün verimli inekten daha çok yumurta, dolayısıyla daha çok embriyo ve daha çok yavru elde etmektir. Bunun için verici ineğe yumurta sayısını arttıran bir hormon uygulaması yapmak gerekir. Bu hormon sayesinde verici inek bir kızgınlıkta döllenme yoluna bir yumurta yerine birden çok sayıda yumurta atar. Bu sayı genellikle 8-10 arasında değişmektedir. Hormon uygulamasından sonra hayvan tohumlanır ve döllenme kanalına atılan çok sayıda yumurta spermler tarafından döllenerek çok sayıda döllenmiş yumurta meydan gelir. Bu döllenmiş yumurtalar döllenme yolunda bir yandan hareket ederler bir yandan da içlerindeki hücreler çoğalarak embriyo haline gelirler. Embriyo transferindeki kritik nokta oluşan bu çok sayıda embriyonun rahime tutunmadan dışarı alınmasıdır. Bunun için de özel bir teknikle tohumlamadan sonraki yedinci günde rahime özel bir sıvı verilir ve bir süre sonra sıvı tekrar geri alınır. Burada esas olan verdiğimiz sıvının hacmi kadar sıvıyı geri alabilmektir. Daha sonra embriyolar bu özel sıvıdan bir cam kap içerine alınarak hem sayıları tespit edilir hem de normal olup olmadıklarına bakılır. Normal olduğu anlaşılan embriyolardan kullanılacak olanlar ayrılır, kullanılmayacaklar ise daha sonra kullanılmak üzere özel bir teknikle dondurulur. Kullanılacak embriyolar özel teknikler kullanılarak teker teker taşıyıcı ineklerin rahimine verilir. Yalnız burada taşıyıcı ineğin rahiminin de embriyoların tutunacağı duruma yani tohumlamadan sonraki yedinci güne getirilmesi şarttır. Aksi taktirde embriyolar rahime tutunamazlar. Bunun için de uygun hormonlar kullanılır. Böylece üstün verimli bir verici inekten alınan örneğin altı sağlıklı embriyo altı adet taşıyıcı ineğe verilerek altı tane üstün verimli buzağı elde etmek mümkün olabilmektedir.
Embriyolar aynı spermada olduğu gibi ince tüpler içerisinde dondurulup uzun süre saklanmaktadır. Dünyada dondurulmuş embriyo ticareti yapan firmalar vardır. Embriyo transferi dışında tüpte buzağı olarak adlandırılan ve mezbahada kesilen ineklerin yumurtalıklarından alınan yumurtalara sperm enjekte etmek suretiyle elde edilen embriyonun nakledilmesini içeren transfer teknikleri de vardır. Ayrıca son yıllarda geliştirilen kopyalama tekniği ile erkek hayvana gerek kalmadan biri birine benzer hayvanlar elde edilebilmektedir. Türkiye’de embriyo transferi tekniği, yaşlandığı için sürüden çıkarılacak olan üstün verimli bir inekten son kez birkaç yavru elde etmek ya da ithal edilecek üstün verimli dondurulmuş embriyolardan oluşacak erkek materyali boğa olarak kullanmak amacıyla uygulanabilir. Yoksa üreme hastalıklarının sıklıkla rastlandığı halk elindeki ineklerde uygulanacak embriyo transferinden istenilen başarılı sonuçları almak bugün için olası değildir.